సందె కెంజాయ రంగు పులుముకున్న చెంప కెంపులు 

నీ వేలి కొసల స్పర్శకు నోచుకోక మరింతగా వెచ్చని ఆవిరులు కక్కుతుంటాయి 

నల్లని మేఘాల కురులు నీ జాడ తెలియ మరింత చిక్కులు పడుతుంటాయి 

నీ అలికిడి వినలేని చెవులు నీ ఉనికిని కనగొన లేని కళ్ళు 

ఆశగా నీకై పరితపిస్తూ ఉంటాయి 

కలలు కన్నీరులా మారి కలవరము పెడుతుంటాయి 

జాలే లేని నీవు జలపతాల హోరులా మారి 

గుండెని త్వర త్వరగ పదమని తొందర పెడుతుంటావు 

నీ దరికి చేర్చలేని కాళ్ళు 

తడ బడి తీరం చేరలేని కెరటాల లాగ 

ఒకే చోటులో ముడివడి పోతాయి

ఆగలేని మనసు నా నుంచి విడి వడి నిన్ను చేరుకుంటుంది 

మనసే లేని నేను నిన్ను మరచి పోనూ లేను 

విరహాల వేడి కి తట్టుకోనూలేనూ

చల్లని కౌగిలినిమ్మని వేడుకోనూలేను  

అసహాయాల ఆవేదనలో నన్ను పడవేసినా 

ఆదుకొమ్మని నన్ను చేరుకొమ్మని నిన్ను అడిగి 

చులకన కానూ లేను  

నిన్నొదిలి సాగిపోనూ లేను