తుంటరి నా మావా తలపుల్లో మునిగి
తెప్ప రాక కోసం తిప్పలు పడతాంటే
కొంటె గాలి వచ్చి పయిట లాగేస్తాందే
ఏటి నీళ్ళ నడిగి బదులేమీ రాక
మొగము తిప్పుకొని తిక మకలు పడుతుంటే
వెన్నెల మారాజు వేడి మంటలతోటి వలపు సెగ రాజేసే
కదల లేని దండ కడియాల కాళ్ళు ముడివేసి కూర్చున్నా
రెప్పలార్ప లేని కళ్ళు సెగల నార్పలేక
చింతపడి కూర్చుంటే ...
మల్లెల దండ ముడవలేదని అలిగి అందాల నా కొప్పు అలిగి జారిపోయే ..
రాడేమి నా మురిపాల మావా
ఇంకా రాడేమి నా అల్లరి మావా ..
7 comments:
chaala baagundandi.
janapadanni jodinchi chala baga rasaru.....ammmayi tana maama kosam eduru chudadam anedanni chala andamga varnincharu
ఎంత బాగుందో !!!!!
శ్రీ చాలా బాగారాసారు . జానపదం లోని సొగసును చూపించారు .
థాంక్ యు .
ఎంత మంచి బ్లాగ్ అండి. ఇంతకాలం చాలా మిస్ అయ్యాను. ఎన్ని కవితలు, ఎన్ని రకాల రచనలు. మా అక్క చెప్పక పోతే నాకస్సలు తెలిసేదే కాదు. చాలా బాగున్నాయండి. ఇంకనుంచి నేను మీకు రెగ్యులర్ రీడర్.
మీ కవిత చదువుతుంటే అక్కడే వున్నంత అనుభూతి కలిగింది.. చాలా బాగా రాసారు..
శ్రీలు,, ఇంతకీ ఆ అల్లరి మావ జాడేమైనా తెలిసిందాలేదా?? ఓ ఫోన్ కొట్టు పరిగెత్తుకు వస్తాడు ఎక్కడున్నా.
Post a Comment